Bizim karşı apartmanımızda bir işyerinin, balkonunda beslenen bir köpek var.Sanırım hırsızlığa karşı olarak bir önlem için besleniyor, yoksa niye geceleri balkonda bırakılsın ki? Neyse asıl diyecegim, bu köpek her ezan sesinde, avazı çıktığı kadar havlıyor ve uluyor, özellikle sabah ezanında, onca sessizlik içinde, ezan sesini duydugu anda köpegin havlaması da tüm gücüyle yankılanıyor tum sokakta.

Sabahın o saatinde, megafondan çıkan ve yankılanan o ezan sesi,hayvanı felaket korkutuyor ve korkusunu bastırmak icin başlıyor o da karşı sese..yada kendini çok yalnız hissediyor, tüm geceyi sessizlikte ve karanlıkta, o ufacık balkonda geçiriyor. Sabahın olmasını bekliyor ki; sahipleri gelsin de neşelensin, onca karamsarlığı içinde de bir insan sesi duyunca, sevincinden coşuyor..

Bilmiyorum artık neyse ne, bu sabah uyandım, baktım yine havlıyor, içimden tıpkı nefs gibi bu köpek dedim.Yalnız, herşeyi, evreni sadece kendinden ibaret sanıyor,korkuyor kendinin dışında bir ses duydugunda ve saldırıyor o sese karşı kendi sesiyle.Ne ironik..Duydugu ses o kadar kuvvetli ki; acizligini hissettikçe daha çok kukruyor, bagirişiyla sesi bastirmaya calişiyor, oysa ses her beş vakitte kendini ona hatırlatıyor:D

Ne tuhaf dedim içinden, yaşamda herşey aslında BiRşey ANlatıyor vakti zamanı geldiğinde, kimi masal oluyor kimi gerçek diye adlandırılıyor..