Çok bilinen mağara mitosunun sonunda Platon,karanlıktan korkan bir çocugu hoş görebilirsiniz ama asil trajik olan; bir yetişkinin aydınlıktan korkmasıdır der.Aydınlık korkutur mu, korkutur işte, eger bir mağaranın içindeyse insan ve tek gerçeği, içinde oldugu hal sanıyorsa...

Gunlerdir içimde bir vecd hali seziyorum, OLANa hamd içindeyim, vesile olanlara şükürler ediyorum, nasıl anlatmalı bilmiyorum, bulutların rengi farklı, kuşların ötüşü farklı,rüyanın içindeyim ama uyandığım bu rüya bir öncekinden daha farkli, hayatın ritmi nefesimle içimde atmada, bir sevinç halimi desem yok degil peki bir hüzün halimi yok o da degil, yok işte bu halden hale geçişi anlatacak kelimem.

gecenin 03.33unde uyanıyorum ve cep telefonun notlar bölümüne şu sözleri yazıyorum;

"unutuşun ve hatırlayışın kitabı sen; sadece ışıksın, paylaş."