oshonun şu lafını çok severim;

"hayat sonsuz bir şimdiki zamandır"Bu çok öze dair bir hayat tanımlaması, zihinle bakıldığında ise o geçmiş ve gelecek diye bölündüğü için anlamak zor olacaktır..

zihin ve öz..

işte bu ikisi açısından ifade ettiği şey çok farklıdır, tekbaşınalık ve yalnızlığın..

zihin yalnızlık kelimesini seçer, ego kendini pek bir önemser ve yalnızlık bir duygudur ve bir önemsizlik, bir kendine acıma, kendini yapayalnız ve ıssız hissediştir şuu koskoca dünyada..yalnız olan, kalabalıklarda bile yalnızdır, öylesine yalnızdırki, degersizlik inancını beslemeye baslar yalnızlığıyla..ego beslenemediginde, yalnızlık, huzursuzluk ve rahatsızlık hissetmeye başlar..

öz ise zaten tekbaşınalık halidir, bağımlı degil baglıdır o insanlara( özlere), bunu bilir,bir orman gibi kalabalık ve bir ağaç gibi tekbaşınalıktır yaşanAN, yolunu kendi yürür,tekbaşınalıkta acımak yoktur kendine, sessiz bir zihnin ulaşabilecegi bir hiçlik halidir, tek oluş biçiminin, tekbaşına, şimdi ve burada oldugunu bilir öz..

talepsizlik halidir kısaca tekbaşınalık, beklentisizliktir, bu anlamda da yalnızlığın tam zıddıdır aslında..