Sevgi herşeyi fethetmez ama herşeyi düzeltir,
Beden kutsal ruhun tapınağı değildir, tapınak "kutsal" bir ilişkidir.
Bir kimse/nesne ile kurduğun ilişki, kutsal bir ilişkidir, her karşılaşma işte bunun için kutsaldır.
Onda ne görür, ne düşünürsen o'sun (bir açıklama: bu spiritüellerin agzına pelesenk olan aynalık değildir, bu "bende gördüğün, sen de olan demek" değildir, bu, benim; sen de ne gördüğüme ilişkindir, çünkü sende ne görürsem bilirimki ben de olandır, yoksa başkasının benim hakkımdaki düşüncelerine takılmak demek değildir, başkası bugün benim için iyi, yarın kötü düşünebilir, adı üstünde, bu düşüncedir ve gelir geçer, bunu şöyle ifade edebilirim belki kısaca, ben kirkbin aynali bir lambayim, başkasında gorduklerim nefsime ait olan ve aynamda temizleyip parlatmam gerekenleri gosterir, aynamdaki her parlama ile BENBENden içeri girerim ) o insanda ya kendini bulur ya da kendini yitirirsin.
Bağışlamak, affetmek, kurtuluşundur ki; zaten kurtuluş, O'nun evladı olan senin, en saf halindir, öyle yaratıldın, sahte benlik algınla O’ndan ayrı olduğunu sanıyorsun..
Ego suçluluğu seçiştir, Kutsal ruh ise suçsuzluğu seçiştir, sen her zaman masumdun, masumsun..
Özel bir ilişki, özel bir sevgi, egonun seni cennetten uzak tutmak için kullandığı bir araçtır.
Tanrınınkinden başka sevgi olmadığını anladığında, herkesle kutsal bir ilişki içine girersin.
Sen ayrı, bölünmüş bir parça değilsin, sen kutsal zihnin içindesin, onunla BiR. İman bu BiRliğin görülmesidir, O’nun birleştiridiğini ego ayıramaz.
Tanrı seni kendinden ayrı olarak yaratmadı, ondan hiç ayrı olmadın.Sen sadece bedenden, sadece gözden oluşan bir varlık değilsin, sen şeklin ötesindesin, gözlerinle gördüğünün ötesindeki cenneti bilirsin, o şimdi buradadır, başka bir zaman yoktur her AN şimdidir, hakikat şimdi de gizlidir, Tanrı hakikattir; çünkü o şekle bağlı değildir, şekle bağlı olmadığı için de sırdır, sır da şimdinin içinde saklıdır..
kaynak: course of miracles'dan derleme..