Önce melekler yaratilmis, Allahin tecelli etmis hali olmuslar ve onlar her daim Suphaneke derlermis,
sonra Ademi yaratmis Yaradan, Adem Allah ZATiyla elhamdülillah deyince, melekler bu sözü de sevmis ve tekrar eder olmuslar,
sonra Nuh'u yaratmis Yaradan, puta tapiliyormus o zamanlar, Nuh; La ilahe illallah demis ve melekler bu soze aşik olmuslar ve soylemeye baslamislar,
Sonra Hz.İbrahim tecelli etmis ve oglunu kurban ederken, Allahuekber demis, melekler bu sözü de katmislar soylediklerine,
ve sonunda Peygamberimiz,Bismillahirrahmanirrahim ve la havle ve la kuvvete illa billahil aliyyil azim demis,(bütün tecelliler O'ndandır, O'na aittir, kuvvet ve kudrette O'na aittir)melekler bu soze secde etmisler, Peygamberimiz dunyadaki butun seylerden daha tatlı olan bir sey yoktur, bu sözden gayri demis..

Bunu niye anlattim; bazen gundelik hayatin icindeki olaylardan, insanlardan, etkileniyorum, onlarla iliskiye giriyorum ve kalbimdeki ile iliskimi unutuyorum, sonra da niye? diye soruyorum, bi kitapta okumustum diyordu ki; sen baskalarına sevgini veriyorum saniyorsun ama sen kalbini veriyorsun.. o zaman O mahsun kaliyor..yasamimda karsilastigim acilarda hic niye? demedim, hep peki, OLan simdi budur demek nasip oldu,acimda yanimda birileri oldu, beni sevgileriyle sardilar, uzuntumu hafifletmeye calistilar ama hafiflemedi, yasamimda insana dayandim,kalbimi verdim, insan yikildi ama o yikilmasaydi kalbimi verdigimi bilemeyecektim, hazinemi geri aldim, beni sardi sevkatle, bir ve tek ÖZ Oldugumu ve TAM oldugumu boylece AŞKla ANladim...Yasamda, "baskalari" dedigimiz ve oyle sandigimiz insanlarla iliskiye girmekle mumkun, o iliskinin uzerine çikabilmek, acilarin, sevinçlerin üzerine çıkabilmek ve kendi TEKligin ile bakabilmek,o iliskilerle mumkun, yasamimda iliski içinde oldugum her candan, Allah razı olsun...