Bu yaşam aslında ölüme hazırlanmak için olabilir mi?

Bugün tontininin yazdıklarını okurken birden bire bu his geldi, sonra pencereden dışarı bakıyordum, hemen karşımızdaki, kışın etkisiyle yapraklarını dökmüş ağacın dalları arasında bir suret belirdi gözüm önünde, ince uzun yüzlü gri açık gözlü bir suret, bana bakıyor gibi oldu, görür gibiydim ama yoktu, bilinene inanmak boştu bu dünyada, aslolan bilinmeyene inanmaktı, bilinmeyen..

Bu yaşamda o bilinmeyene hazırlanmak için bir ara dönem; zihnin içinden geçtiği bir dolu algı boyutu var, her biri içindeyken çok gerçek, o boyutları görebilmek için; içimde neler oluyor demek ve izlemek verilen cevabı yeterli, hangi algıdan baktığını böylece bilebilir insan ve ölüme hazırlanmak bu algıları bilmek ve her birini adım adım geçmek, sanki her biri birer kapı, hangi kapıda takılı kalırsa zihin, ölüm anında onu da yanında götürüyor.Yol O’na doğru ve bu bilinmezlik içinde O’nunla olduğunu BİR olduğunu da bilemeyecek zihin ancak yol için hazırlanacak tek bir zaman mekan var o da ŞİMDİ, kıymetini bilmeli..