insan ruhuyla sever, yoksa kemikten etten varlığın güzelliğini nasıl hissedebilir. O'nun gözleriyle bakar sadece
güzelliktir varlıkta gördüğü, eğer o güzelliği hapsediyor, boğuyor ve sahipleniyorsa benim diye, kapalıdır, henüz tatmamıştır kendi varlığının eşsiz güzelliğini, henüz sınırlı olandaki sınırsızlığı bilmediğinden bencildir ve ne güzeldir ki aslında her bencillik BENciliğe açılan kapıdır, önce benim der sonra asıl varlığı olan ben BENİM ile buluşur,öncelik sonralık da izafidir sonuçta gelinen yer zaten herdaim OLunan yerdir..
4 yorum:
sevgili düş, ne güzel bir bakış açısı bbu aslında, hiç suçlama, kötüleme, yargılamanın olmadığı bir dünya. aslında herşey olması gerektiği gibi:D hepsi ilerlenen yolun kilometre taşları. önce ben'i bulmak, sonra benle BEN'i görmek, ve sonunda Hakka kavuşmak. şu sıralar bu bakış açısını deneyimlemem için inanılmaz bir ortam söz konusu:D
harriiiiikaaa, sevgimlee:)
aşk.. ey aşkk.. ne guzel anlatmıssın, benlıgımızden sıyrıldıgımız zaman ben dıye bırsey kalmıyor, belkı biz olyor. kimbilir:)
benliğiyle sever insan önce, ondan sıyrıldığında bu dünya yokki? benliğiyle severken BEN gelir dile AŞK olursun..
sevgimle:)
Yorum Gönder