Olmus olan, olacak olan ve oluyor olANa kabulle..

Az once sevgili bi canla konuşurken bunlar aktı, aslında içimde varolan Anda dillendi…

KA-bul..Şimdi de zibidi aklıma, bu geldi:)

KA:Mısırda kutsal tapınak demek, onu bulmak acaba kabulü de beraberinde mi getirir ki?

Akılla değil "Yürek"te kabul,akıl yüregin kabulüne onay verendir yalnızca, sorgusuz, sualsiz, niye sorusunun ardından gelecek tum çünkü’lere kabul,çünkü bu aslında, kendime kabul…

Gecen gün dörtbuçuk saatlik bir yolculuk yaptım, elimde Mustafa Ulusoy’un “Aynalar Koridorunda Aşk” adlı kitabı, bi solukta bitti, orada diyor ki;

İnsan kendinin, hem nesnesi hem de öznesidir, nasıl mı?kendinizi nasıl görüyorsunuz sorusunu sorun o halde,

Yanıt;ben kendimi guzel/iyi/çirkin/kötü görüyorum..

BEN ve KENDİM,özne ve nesne..bugünün insanlık sorununu; narsist benligin kendini asıl ÖZne sanmasıyla ilişkilendirmiş..

Kendini sadece görünen sanmak, aynaya bakan göz oldugunu sanmak, o g’özün ardındakinin tanıklığını unutmak..hatırlamanın herkese nasip olduğu günler dilerim..