resim: Alex Grey

Az once, sesini duyunca yuregimin sevincini hissettigim can kardeşimle konusuyordum telefonda, her nekadar kendisi bilse de soyleyecegim buradan ben de, o herseyiyle TAM, simdi oldugunu dusundugu bu haliyle de TAM, daha once oldugunu dusundugu halleriyle de TAMdi, ve ve hep TAM olacak, bazen disardaki yansimalarimiz eksik oldugumuz yonunde etiketlemeler yapiyor, yansima kim? aslinda o da BENim bi parcam, parcalarimin benden beklentileri var, benim benden beklentilerim var, peki ne yapacagim?

Içsel huzur disari nasil yansir diye dusundum bir an, olan her halimize kabul vererek olabilirmi acaba?ittirdigimiz, daha once kabul vermedigimiz her bir parçamiz simdilerde burdayim ben, simdi TAM zamani, hadi kabul ediver simdi beni diye geliyor akin akin, eee niye insan olduk, zahir bunun için...

bir hikaye;

Gulup eglenmeyi cok seven bir melek yeryuzune inmis,orada oyuncak ev yapan cocuklar varmis, Melek oyuncak eve girmek istemis, ama yalnizca oyuncak bebeklerin sigabildigi o kucucuk yere girememis.

" O zaman" demis "ben de baska bir yol denerim. Bir parmagimi su taraftan, obur parmagimi bu taraftan, her bir parcami ayri bir yerden yollarim. "ve bir kaç parcaya bolunup, her parcasi ayri bir yerden eve girmis. Icerde de parcalar biribirine rastladikca sIkIsmIslar, ve anlasmazlik cikmis. Aralarinda kavga etmeye baslamislar. "Burasi benim yerim, burada ne isin var?" diyorlarmis. Melegin her bir parcasi, bebek evinde cikarinin pesine dusmus.. Bastaki meraklari gecince, melegin bir parcasi disari cikmak istemis.

Fakat baska parcalar onu birakmak istememisler. Onu alikoymuslar; " Burada kalacaksin, hiçbir yere gidemezsin." Bazi parcalari da disari atmak istemisler, ama onunda bir yolunu bulamamislar. Yani aslinda ayni melege ait oldugunu bilmeyen, ama bilincinde olmadiklari bir cekimle birbirlerine dogru suruklenen parcalar arasinda bir kargasa yasanmis. Sonunda melegin kalbi de cikip dolasmis ve her bir parcayi soyle yatistirmaya calismis;

"Siz benden ciktiniz, size hizmet etmek istiyorum. SIkIntIya dustugunuzde sizi kurtarmak istiyorum. Bir seye ihtiyaciniz oldugunda onu gidermek istiyorum. Bu bebek evinde ne kadar sIkIldIgInIzI biliyorum."

Fakat bazilari demisler ki; "bizim sIkIldIgImIz yok, halimizden cok memnunuz.Bir sIkIntImIz varsa, o da bu evde kalmak istedigimizden, ama asil sIkIntIsI olanlar oburleri, biz degil" Kalp "pekala" demis, o zaman sizi seyredip eglenecegim, SIkIntIda olanlara anlayis gosterip, hosnut olanlara yardim edecegim."

Bu kalp melek parcalarinin atomlar gibi etrafa sacildiginin bilincindeymis. Ayni bedene ait olmalarina ragmen bundan busbutun habersiz olan obur parcalarsa, bilincli ya da bilincsiz kalbe dogru yoneliyorlarmis. Kalbin etkisi bu kadar buyukmus. Duyarli cicegi IsIga donusturen gunes kadar etkiliymis. Boylece melegin kalbi de ona duyarlilik gosteren her parcayi bizzat kalbe cevirmis ve kalbin kendisi de IsIk ve hayat oldugundan bebek evine sigamaz olmus. Kalp hem bebek evinde olmanin sevincini yasiyor hem de kendinde ucup gidecek gucu buluyormus. Ayni bedene ait olan parcalari buldugunda o kadar seviniyormus ki; her bir organi ayri ayri isleyip zamanla kalbe donusturmus ve boylece gayesine ulasmis...

kaynak;Sufi Meditasyonu, Hazret Inayet Han, sf; 105-106.