dün gece zihnime gelen dusunceleri izliyordum, bana dair bir dolu etiketime, sifatima dair, hem gaddar hem yumusak, hem zalim hem şevkatli, hem hayal hem gerçek, hem cemal hem celal ve insan olma yolculugunda kamil insan denilen,O'na dair sifatlari BiRlemek için ANda farkindaligini tutan, AŞK olAN en özüm öz olAN..genellikle sert sıfatlarim, ilahi isigin farkinda olmayan yanlarim, ben farkinda olayim, onlari gorebileyim ve dahi kabul edebileyim diye aynalardan yansir bana, temizligin adida budur, kirlenmeden temizlik olur mu?belki buna temizlik de demeyeyim de her bir yani BiRlemek, kabullenmek diyeyim, sanki daha uygun olur boylesi..

Insanin bedeninde bakipta göremeyecegi tek yer g'özüymüş, tipki O'nunda kendini görebilmek için bize bakmasi gibi, ben de kendimi görebilmek için aynalara bakiyorum ve yansiyan, benden bana ben olAN, ne ka kusur ve guzellik varsa ben de olan BEN OLAN... Bunlari gece yazarken, elimdeki kaleme bakiyorum, markasi infinity:)

Düsünce soze, soz kelimelere, kelimeler yaziya, yazi harflere kaplaniyor, sonra o kaplanan,uzeri giydirilenleri okuyorum, hem kendimi okuyorum hem kaplananlari, onun için; söze degil öze bakarim demis Mevlana, özü sözle giydirenlerden olmak, söze özü dökebilmek nasip olur muki? kismet:)